Atrakcje Bolesławca

Historia miasta związana jest ściśle z historią Śląska przyłączonego do Polski w 990 r. przez Mieszka I. W północno-zachodniej części regionu, od wieków zamieszkanego przez słowiańskie plemię Bobrzan, powstał gród pod nazwą Bolesławiec. Jego miano łączy się z imieniem Bolesław, które nosili pierwsi Piastowie, w tym książę Bolesław Wysoki, który założył w 1202 r. założył kasztelanię w Bolesławcu. Lokacji dokonał w 1251 r. książę legnicki Bolesław Rogatka. Od początku istnienia był to handlowy ośrodek tranzytowy, położony na styku szlaków handlowych do Niemiec, Czech i północnej Polski.

Na przestrzeni dziejów miasto należało do kilku organizmów politycznych. Do 1392 r. pozostawało pod władzą Piastów. W 1392 r. po śmierci księżnej Agnieszki, wdowy po Bolku I, księstwo świdnicko-jaworskie przeszło pod panowanie czeskich Luksemburgów i weszło w skład Czech. W 1526 r. Śląsk znalazł się w imperium Habsburgów; był pod ich panowaniem do 1740 r. W tymże roku w wyniku wojen śląskich przeszedł pod panowanie Prus. Do Polski powrócił ponownie po drugiej wojnie światowej, w 1945 roku.

W średniowieczu w gospodarczym rozwoju miasta ważną rolę odgrywały handel oraz rzemiosło, szczególnie garncarstwo, farbiarstwo, płóciennictwo i młynarstwo. O rozwóju garncarstwa w XV w. świadczy w 1473 r. wielu zakładów garncarskich i powstanie cechu garncarzy. W 1531 r. w Bolesławcu powstaje sieć kanalizacyjna i wodociągowa – jedna z pierwszych w Europie.

Rozwój miasta, zahamowany przez wojnę trzydziestoletnią (1618–1648), rozpoczął się ponownie w końcu XVII i XVIII w. Rozwinęła się szczególnie produkcja ceramiki i garncarstwo, z których Bolesławiec zasłynął na całe Niemcy. W 1851 r. miasto otrzymało połączenie kolejowe z Wrocławiem i Dreznem. W 1897 r. powstała Szkoła Ceramiczna. Dalszy rozwój urbanistyczny i ludnościowy miasta nastąpił w XX wieku.

Nota bibliograficzna

Bober-Tubaj A., Bolesławiec na dawnych pocztówkach, Jelenia Góra 2003.
Śliwko P., Dziś i jutro Bolesławca, Wrocław 1985.

źródło tekstu